အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္ရွိစြ “
ေျပာခ်င္တာက ” အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္ရွိစြ ” ဆိုတဲ့ကိစၥပါ။အလုပ္လုပ္တဲ့လူဟာ အျပစ္တင္စရာ ရွိလာရင္လည္း ခံရတ
ယ္။ ကဲ့ရဲ႕စရာေပၚလာရင္လည္း ခံရတယ္။ ပင္ပန္းစရာ ရွိေတာ့လည္း ဒီလူပဲ။
ဒါျဖင့္ ….. အလုပ္လုပ္တဲ့လူဟာ ဘာဂုဏ္ရွိသလဲ။
ဒီေနရာမွာလည္း ” ဂုဏ္ ” ဆိုတာ ဘာလဲ ? လို႔ထပ္ၿပီးေမးစရာ ရွိလာျပန္ပါတယ္။
လူအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ဂုဏ္ဆိုတာ ၾကြား၀ါစရာ တစ္ခုလို၊ လူလုံးျပစရာ အဆင္တန္ဆာတစ္ခုလို …၊
နာမည္ေက်ာ္ကုန္ပစၥည္း အမွတ္တံဆိပ္လိုသေဘာထားေနၾကတာပါ။
သင့္အေနနဲ႔သေဘာမတူရင္ျငင္းခုံႏိုင္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ဥပမာေလးတစ္ခုေျပာျပပါရေစဦး။
အရပ္ထဲမွာ သူသူငါငါ ေျပာေနတဲ့စကားေလးတစ္ခြန္းပါ။
” ကၽြန္မ သမီးေလးကေတာ့ဘြဲ႕ရၿပီးၿပီ။ မိန္းကေလးဆိုေတာ့တျခားအလုပ္လည္း မသင့္ေတာ္တာနဲ႔ေက်ာင္းဆရာမပဲ
၀င္လုပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းဆရာမဆိုေတာ့ဂုဏ္ရွိတာေပါ့” ဒီစကားအတုိင္း အတိအက် မဟုတ္တာေတာင္
အလားတူအဓိပၸာယ္ရတဲ့စကားမ်ိဳးေတြကိုသင့္ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း ၾကားေကာင္းၾကားဖူးပါလိမ့္မယ္။
” ဂုဏ္ရွိဖို႔ ” ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုအဓိကထားၿပီးေက်ာင္းဆရာမအလုပ္ကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့မိန္းကေလးဟာ တကယ္တ
မ္း ” ဆရာမ ” …..ျဖစ္လာတဲ့အခါ တာ၀န္ေက်ပြန္ႏိုင္ပါ႔မလား ? ေက်ာင္းသား ေတြအေပၚတကယ္ေစတနာထားႏိုင္ပါ႔မ
လား ? သူ႔ဘ၀ကို ” စာသင္ၾကားျခင္း ” အလုပ္ထဲ ဘယ္ေလာက္ထိနစ္ျမဳပ္ႏိုင္ပါ႔မလဲ …..
ဘယ္ေလာက္ထိအနစ္နာခံၿပီး စိတ္ပါလက္ပါအားသြန္ခြန္စုိက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ပါ႔မလဲ ….. ။
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအတြက္ ” ေက်ာင္းဆရာမ ” တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာကိုရ
င္ထဲက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ သေဘာမေပါက္နားမလည္ဘဲနဲ႔ ” ဂုဏ္ရွိရုံသက္သက္ ” ေက်ာင္းဆရာမ ၀င္လုပ္တဲ့မိန္းမတ
စ္ေယာက္ေၾကာင့္ရာေပါင္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းမွာ နစ္နာစရာဒဏ္ရာေတြ
ရသြားမွာကိုေတြးၾကည့္ရင္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ” အလုပ္ ” ကိုေရြးခ်ယ္ရာမွာ အ၀တ္အစား၀ယ္သေလာက္ေတာင္ဂရုမစို
က္ပဲ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေရြးခ်ယ္ၾကတာကိုသတိထားမိပါတယ္။
ကိုယ္လုပ္မယ့္အလုပ္ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀က ဘာလဲ ?
ကိုယ့္ပင္ကိုယ္စိတ္ေန ကိုယ္ထားသဘာ၀နဲ႔ကိုက္ညီရဲ႕လား ?
ဒီအလုပ္အေပၚမွာ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ထိေစတနာထားအားစိုက္ၿပီး လုပ္ႏိုင္မွာလဲ ?
ဒီအလုပ္အတြက္ကိုယ့္ဘ၀တစ္ခုလုံးကိုႏွစ္ျမဳပ္ႏိုင္ရဲ႕လား ? …. စသျဖင့္အျပန္ျပန္အလွန္လွန္စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။
(ကိုယ္နဲ႔အလုပ္နဲ႔ေနရာလြဲေနၿပီဆိုရင္…..သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ႏွစ္ဖက္စလုံးမွာ နစ္နာစရာေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္လာမွာကိုး
)
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုရင္ဘြဲ႔ရၿပီးတဲ့အျပင္ဒီပလိုမာသင္တန္းေတြတက္၊
ကြန္ပ်ဳတာ၊ စာရင္းကိုင္၊ အဂၤလိပ္စာ၊ ျပင္သစ္စာ၊ တရုတ္စာ၊ စီမန္ခံခြဲမႈ ….. စတဲ့ဘာညာဘာညာ
သင္တန္းေတြ အကုန္တက္ေအာင္လက္မွတ္ေတြ တစ္ျပံဳႀကီး ကိုင္ထားပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ….. အလုပ္လစ္လပ္ေၾကာင္းေၾကာ္ျငာမွန္သမွ်ကိုစုံတကာေစ႔ေအာင္လိုက္ေလွ်ာက္ေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီလိုဦး
တည္ခ်က္ပီပီျပင္ျပင္မရွိပဲေရြးခ်ယ္ထားတဲ့အလုပ္တစ္ခုကေန ဘယ္လို ” ဂုဏ္ ” မ်ိဳးရႏိုင္မွာတဲ့လဲ ?
အ၀တ္အစား လွလွပပ ၀တ္ၿပီး ေခၽြးမထြက္ရပဲသက္ေသာင့္သက္သာ ေနေကာင္းေနရပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္အဲဒါဟာ ဂုဏ္မဟုတ္ပါဘူး။ လစာေငြေကာင္းေကာင္း ခံစားခြင့္ေကာင္းေကာင္းရခ်င္ရပါလိမ့္မယ္။
အဲဒါဟာလည္း ဂုဏ္မဟုတ္ပါဘူူး။ အဆင္တန္ဆာေတြပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဒါျဖင့္ ….. ” ဂုဏ္ ” ဆိုတာဘာလဲ ???
* (၁) ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ( တျခားတိုက္တြန္းမႈေတြ၊ ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းမႈေတြမပါပဲ ) ကိုယ္စိတ္ပါလက္ပါ အားသြ
န္ခြန္စုိက္နဲ႔ေစတနာအျပည့္လုပ္ဖို႔ရည္ရြယ္ၿပီး ” အလုပ္ ” တစ္ခုကိုသိစိတ္ရွိရွိေရြးခ်ယ္ရမယ္။
* (၂) အဲဒီလိုေရြးခ်ယ္လုပ္ကိုင္ေနရင္းကပဲ … ေ၀ဖန္မႈေတြ၊ ကဲ့ရဲ႕မႈေတြကိုခံရမယ္။ အျပစ္ဒဏ္ေတြကိုလည္း ခံရမယ္။
ပုံျပင္ထဲကႏြားလိုပင္ပန္းစရာရွိရင္လည္း မညည္းမညဴခံႏိုင္ရည္ရွိရမယ္။
* (၃) အဲဒီလိုခံႏိုင္ရည္ရွိျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ” လူသား ” ဆိုတဲ့မွတ္ေက်ာက္တင္စစ္ေဆးျခင္းကိုျဖတ္သန္း ေအာင္ျမ
င္ေသာ ” ဂုဏ္ ” ျဖစ္တယ္ ….. လို႔ေျပာပါရေ
Comments
Post a Comment